Het is nu drie weken dat we in ons nieuwe huisje wonen, en drie maanden en half dat we in Cambodia zijn. Deturbulente overgangsperiode is daarmee aan een eind gekomen. Het is een turbulente tijd geweest, met heel wat aanpassingen.
Bij aankomst hadden we behoorlijk geluk met het appartement dat ik gehuurd had vanin Zambia. Het is gelegen in BKK I, een populaire wijk bij de buitenlanders, in het hart van de stad op 10 minuten van de riverside, met restaurantjes en een goede infrastructuur. Met 2 slaapkamers en een living met keukenannex op de vierde verdieping hadden we een mooi zicht op de lichtjes van Monivong aan de ene kant en de flatgebouwen en Independence monument aan de andere kant. Het was een zachte landing.
Fabienne vertrok in oktober naar de Lycee Francaise Rene Descartes, de Franse school in Phnom Penh, vlakbij Wat Phnom, de tempel op de heuvel vlak bij de rivier. Drie maanden later zingt ze al vrolijk liedjes in het Frans, al is nog lang niet alles duidelijk voor haar. Voor mij evenmin merk ik, nu ik de kinderboeken voorlees met huiselijk Frans. Nog even en ze overtreft me. Ik houd het dus vaak bij Vlaamse sprookjesboeken (niet uit angst voor het Frans, want dat vind ik nogal leerrijk), maar vooral omdat ze dat ook nodig heeft. Meer dan eens krijg ik dan de vraag “But what does it mean in English?” waarna ik weer aan het simultaanvertalen ga. Sprookjes, een culturele erfenis over heksen en gemene stiefmoeders. De mannen komen altijd nogal goed uit de verhalen, al dragen ze zelden bij tot het verhaal (tenzij om de prinses een kus te geven op het einde, een dankbare taak).
Een ander geluk voor Fabienne was dat Cambodia nogal feestelijk is. De Belgische ambassade organiseerde Sinterklaas (een drietalige Saint Nicolas), op school kwam de Kerstman. Het echte feest moet nog komen met het Khmer New Year, want dat is voor de Cambodianen kerstmis, pasen en verjaardag tegelijkertijd.
Charlotte was ondertussen op het appartement tot een kookpunt gekomen. De veranderingen in haar jonge leven, de nieuwe omgeving en haar persoonlijke ontwikkeling hadden geleid tot een openlijke rebellie, gecombineerd met de kracht van de kreet. Ook voor haar werd het dus tijd om naar de kleuterklas te gaan (ze is inmiddels ook al 2 en half). In december vertrok ze dus naar Tchou Tchou, een Frans Khmer schooltje. Zij spreekt nu een mengelmoes van Engels, Vlaams, Spaans, Frans en Khmer, en het is een gebrabbel dat ze orakelt. Als ze het verstaanbaar wilt hebben, zijn het Engelse woorden: want cookie! It’s mine! Onverstoorbaar praten we elk in onze moedertaal verder, in de wetenschap dat het allemaal wel goed gaat komen.
We wonen nu tegenover Charlottes schooltje, een ongelooflijke luxe, en een pracht van een plek. Met een parking (maar geen auto) voor het huis, hebben we een geschikte plek om het zwembadje voor de kindjes op te zetten. Beneden een living, een keuken en een slaapkamer voor de kindjes; op de eerste verdieping onze slaapkamer, een balkonnetje en een kamer als kantoorruimte/fitness, en nog een dakverdieping om helemaal relaxed te zijn.
Ik rijd rond met een 125 cc, hetgeen ideaal is voor het drukke stadsverkeer, althans nu het nog geen regenseizoen is. Het zijn 11 km of zo naar het werk, hetgeen minder dan een half uur in beslag neemt, me een weg banend door de files. Het drukke stadsverkeer is snel weer vergeten als ik op de campus aankom (Regional Teacher Training College Kandal), waar het SEAL team zijn wetenschapsactiviteiten ontplooit.
In de week zijn het drukke dagen, maar ’s avonds is er vaak tijd om nog even met de kinderen naar een plaats met kindvriendelijke acomodatie te gaan, en ik ga ’s ochtends voor het werk twee of drie keer zwemmen. In het weekend dan iets meer tijd, om te verdwalen in de gezellige marktjes van Phnom Penh, een korte uitstap te maken, of gewoon rustig thuis wat tijd door te brengen. Dat is althans het plan, want tot nog toe zijn we bezig geweest met de inrichting van het huis.
Nog een laatste nota voor nu: na jaren van ban omwille van de baby’s en voortdurend verhuizen is er een nieuw familielid: Georgina is een jonge poes (11 weken nu). Ze is een zegen voor de meisjes, want Fabienne is altijd bang geweest van dieren en Charlotte had haar met haar kopieergedrag daarin gevolgd. Dat had voorheen al geleid tot situaties van paniekerig geroep als er een hond nog maar op 50 meter afstand verscheen; na twee weken Georgina is het echter de kat die geterroriseerd wordt, voortdurend opgetild en algemeen smothered with love. Fabienne en Charlotte slaagden er gisteren zelfs al in om een hond te aaien (een kindvriendelijke hond dan wel), maar dit was tot voor kort onmogelijk geweest.
Enfin, ik rapporteer later meer.
Monday, February 8, 2010
About the use of languages
I tend to write in English, Dutch or Spanish, according to the target audience and the way I feel. I will mix these languages on this blog. For people that are not comfortable with the language in which the article is written, I suggest the use of Google translate. I use the same tool to translate this short note, to give you an idea of its effectiveness. It is not perfect, but you will grasp the meaning.
Ik heb de neiging om te schrijven in het Engels, Nederlands of Spaans, afhankelijk van de doelgroep en de manier waarop ik me voel. Ik meng deze talen op deze blog. Voor mensen die niet vertrouwd bent met de taal waarin het artikel is geschreven, stel ik voor het gebruik van Google Translate. Ik gebruik dezelfde instrument om deze korte nota te vertalen, om u een idee van de doeltreffendheid ervan. Het is niet perfect, maar u zult begrijpen de betekenis.
Tiendo a escribir en Inglés, neerlandés o español, según el público objetivo y la forma en que me siento. Voy a mezclar idiomas en este blog. Para las personas que no se sienten cómodos con el idioma en que está redactado el artículo, le sugiero el uso de Google Translate. Puedo utilizar la misma herramienta para traducir esta breve nota, para dar una idea de su eficacia. No es perfecto, pero será captar el significado.
Tuesday, January 26, 2010
Catch up
I have found that is next to impossible to keep on writing to people individually to keep them up to date how we are doing, so this blog should provide the ideal medium...
See you later,
David
See you later,
David
Subscribe to:
Posts (Atom)